Veel mensen zien mij als een goede planner, een perfectionist, iemand die altijd goed werk levert. En toch zie ik dat zelf niet zo. De reden hiervoor? Ik maak nooit iets af. Dat klinkt misschien gek, maar niets is minder waar.
Ik heb het leukste werk op de wereld, ik eet gezond, probeer veel te sporten, maar toch blijf ik rondlopen met een onbestemd gevoel. Ik schrijf niet meer, maak weinig foto’s en spreek mijn vrienden / familie weinig. Ik had zo’n grote plannen voor mijzelf dit jaar. En dat zou ik hier gaan delen op mijn blog. Maar de laatste blog was in december. Daarna niets meer, een gapend gat. Weer een project van mij dat stil ligt, wat ik niet af maak.
Je wil niet weten hoeveel projecten ik al ben begonnen. Het schrijven van een boek, het oprichten van een blog (en daarmee bedoel ik niet eens dit blog), het maken van mini-video’s die ik deelde op Instagram (en die ook nog eens heel leuk ontvangen werden). Een voor een hele leuke projecten, waar ik echt plezier in had en waar ik echt achter stond. Die ik deed gewoon voor mijzelf, omdat ik er blij van werd. Maar al deze projecten stopten. Zomaar, omdat ik geen tijd meer had. Omdat het alledaagse leven me dan weer afleidde. Hoe kan dit toch? Waarom krijg ik dit niet voor elkaar? Op school lever ik goed werk, op mijn werk lever ik kwaliteit. Maar ik maak mijn eigen projecten nooit af.
De afgelopen week kreeg ik het inzicht. Ik wil te veel. Dat klinkt heel simpel. Maar voor mij was het een verademing. Het is zo van deze tijd om alles aan te pakken wat mogelijk is en alles uit het leven te halen. Pak alle kansen die je krijgt met beide handen aan (1). Maar helaas kom je daar niet zo ver mee. Je zit alleen maar heel veel kleine beetjes, heel veel halve werkjes. Niets wat echt ‘succesvol’ of af is. Je aandacht is te verspreid. Dit geeft een ombestemd gevoel, alsof het nooit echt goed loopt. Het is eigenlijk een mindset die we door de huidige samenleving aangeleerd krijgen.
Ik wil betere keuzes gaan maken, nou ja, voornamelijk meer keuzes gaan maken. Meer knopen doorhakken. Ja er is altijd iets leukers, beter, mooiers. Maar dat is vaak schijn. En soms moet je ook leuke dingen laten gaan. Kill you darlings. Ik wil keuzes maken en voor die keuzes volledig gaan. Deze keuzes doorzetten brengt resultaat waar ik trots op kan zijn (dat hoop ik tenminste ;)) En dan kan ik weer naar het volgende project. Dit leerde ik, wederom, van The Minimalists (2). Zij kiezen ieder jaar slechts één groot project. En alles is in lijn met dat grote project. Dit inspireert me enorm. Hierdoor leg je je focus bij één ding tegelijk, waardoor je dit echt groter kunt maken.
Mijn project voor dit jaar was ‘being me’. En dat doe ik zeker. Maar juist door gewoon even alles los laten en een routine ontwikkelen die mij de ruimte geeft om mezelf te zijn. Dan zien we volgend jaar wel weer verder. Al die projectjes liggen op de stapel en ik heb nog genoeg jaren om ze één voor één af te werken.
Zou jij ook vaker keuzes willen maken? En je focussen op één ding tegelijk?
Bronnen
(1) Het grote boek van minder – Flow.
(2) The Minimalists Podcast.
Foto: Kyle Glenn via unsplash.com.
